Απλός, δωρικός, γιωτάς.

Τα κατάφερα. Μετά από πολλές μέρες και προσεκτικές απόπειρες, η τράπεζα μου ρούφηξε την κάρτα του ΑΤΜ για δεύτερη φορά μέσα σε ένα εξάμηνο.

Είναι δύο μέρες τώρα που πήγαινα σε τράπεζα και ένιωθα σα να παίζω σε κουλοχέρη. Εν τέλει δεν κέρδισα.

Εντάξει ρε παιδιά τι να κάνουμε, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Αν και γενικά μαθαίνω εύκολα νούμερα (ξέρω σίγουρα γύρω στα 20 κινητά τηλέφωνα) αυτό το πινάκι πάντα με δυσκόλευε - αντίθετα αυτό που είχα όταν πρωτοέβγαλα κάρτα, 8 χρόνια πριν, το θυμάμαι ακόμα.

Μια κωδικοποιημένη εγγραφή που είχα χάθηκε πριν λίγο καιρό, αλλά θες ότι δεν ήθελα να έχω καταγεγραμμένα τέτοια στοιχεία (μπράβο!!!) θες επειδή δεν είχα πρόβλημα ως τότε με τη μνήμη μου (άντε με τη δεύτερη το πολύ το πετύχαινα) δεν την ανανέωσα.

Και ήρθε η κρίσιμη ώρα που ο εγκέφαλος είπε "όχι, θα θυμάμαι ό,τι μαλακίες θέλω, αλλά αυτό θέλω να το ξεχάσω". Και το ξέχασε. Και την πάτησα.

Δέχομαι συγχαρητήρια. Ταξιδεύω κιόλας σήμερα και δε μπορώ αύριο να πάω στο κατάστημα να την πάρω, πρέπει να γίνει ολόκληρη διαδικασία - πατέντα - μανούρα.

Είμαι μεγάλος (μην το πεις, μην το πεις, σ' έσφαξα!)

Φ.Α.