Μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα

Κάπου την άκουσα σήμερα τη φράση, σε κάνα μεσημεριανό σίριαλ νομίζω και από τότε μου καρφώθηκε.

Γεννήθηκε κατόπιν η ακατανίκητη επιθυμία να γράψω μπλογκ και δε μπορούσε να γίνει αλλιώς: Το τέτοιο έπρεπε να ανανεωθεί. Γιατί άμα περίμενα από τους άλλους δύο, θα ζούσα ο Μάης και θα έτρωγα τριφύλλι.

Αφήνοντας κατά μέρος το οξύμωρο του πράγματος (πως γίνεται να πηδάς, αφού χορεύεις μόνος σου), διαπίστωσα ότι στην πορεία (τη μικρή, αυτή...) μου έφυγε κάθε διάθεση να γράψω.

Γι' αυτό δύο έχω να πω και μ' αυτά θα κλείσω:

Βartolomeo Cristofori di Francesco, γαμιέσαι.

Με τη δεύτερη, αλλά δεν πειράζει, το καλό πράγμα αργεί να γίνει και αυτός που προσπαθεί αμείβεται.

http://www.youtube.com/watch?v=gbKMQ9lRqW4&feature=related

Μου άρεσε ιδιαίτερα η απάντηση στο δεύτερο (τοπ) σχόλιο.

Φ.Α.